Teatr Kruszynki - Przedszkole nr 11 w Lublinie

Ponad 20 lat temu dzieci i nauczy­cielki z przed­szkola, zain­spi­ro­wane przez dyr. Alinę Tro­ce­wicz-Bła­żucką, roz­po­częły przy­godę z teatrem. W 1993 roku „Kru­szynki” po raz pierw­szy wystą­piły na praw­dzi­wej sce­nie poza przed­szko­lem na Spo­tka­niach Arty­stów Nie­prze­tar­tego Szlaku (SANS). Teatr roz­wi­jał się dzięki warsz­ta­tom i kon­sul­ta­cjom orga­ni­zo­wa­nym głów­nie przez Michała Sta­now­skiego, twórcę i ani­ma­tora SANS.

Od 1999 r. w przed­szkolu odby­wają się zabawy kar­na­wa­łowe w for­mie przed­sta­wień teatral­nych, w któ­rych uczest­ni­czy cała spo­łecz­ność przed­szkola: dzieci, rodzice i nauczy­ciele. Co roku zmie­niają się osoby odpo­wie­dzialne za kształt występu. Pre­zen­ta­cje poszcze­gól­nych grup poka­zu­jące umie­jęt­no­ści wycho­wan­ków zdo­byte pod­czas pro­cesu tera­pii przy­go­to­wują nato­miast tera­peuci odpo­wie­dzialni za grupę. Te dzia­ła­nia teatro­te­ra­peu­tyczne czę­sto są inspi­ra­cją dla spek­ta­kli „Kru­szy­nek” wysta­wia­nych na dużej sce­nie pod­czas Spo­tkań Arty­stów Nie­prze­tar­tego Szlaku.

Nasz teatr bie­rze udział także w innych prze­glądach i festi­wa­lach:

• „Scena Mło­dych” – Prze­gląd Teatrów Dzie­cię­cych
• „Rytm i melo­dia” – Festi­wal Pio­senki Dzie­cię­cej i Tańca
• „Kuch­nia teatralna” – prze­gląd teatralny
• „Sezon” Prze­gląd Twór­czo­ści Przed­szko­laka

Nie­peł­no­sprawne przed­szkolaki uczest­ni­czą w tych impre­zach razem z dziećmi ze szkół i przed­szkoli maso­wych. Nasze przed­sta­wie­nia były tam doce­niane i wyróż­niane.

Nie­odłącz­nym i bar­dzo waż­nym ele­men­tem spek­ta­kli jest sta­ran­nie dobrana muzyka, która kie­ruje ruchem małych akto­rów. Musi mieć ona przede wszyst­kim walory tera­peu­tyczne i arty­styczne. Musi być ilu­stra­cyjna i suge­stywna, ma pro­wa­dzić dziecko pod­czas przed­sta­wie­nia.

Czę­sto nauczy­ciele biorą czynny udział w spek­ta­klu w roli akto­rów poma­ga­jąc i jed­no­cze­śnie uwy­dat­nia­jąc grę aktor­ską dzieci.
Nasze spek­ta­kle oparte są głów­nie na autor­skich sce­na­riu­szach, cza­sami korzy­stamy rów­nież z kla­sycz­nych bajek. Przy two­rze­niu sce­na­riu­sza kie­ru­jemy się tym, aby tre­ści poru­szane w przed­sta­wie­niu doty­czyły dzieci, były im bli­skie i zro­zu­miałe. Obser­wu­jemy, czym inte­re­sują się dzieci, jaką wie­dzę posia­dają i co w danym cza­sie prze­ży­wają. Przed­sta­wie­nia mówią o spra­wach waż­nych, war­to­ściach takich jak miłość, przy­jaźń, poka­zują pra­wi­dłowe rela­cje mię­dzy­ludz­kie lub po pro­stu bawią.

Od kil­ku­na­stu lat w naszym przed­szkolu szyte są prze­piękne, pro­fe­sjo­nalne stroje, wyko­rzy­sty­wane zarówno pod­czas zabaw kar­na­wa­ło­wych, jak i przed­sta­wień na wiel­kiej sce­nie.
Dzieci dobrze czują się na sce­nie, wie­dzą, że są podzi­wiane, że dobrze wyko­nują swoje zada­nie- grają role. Daje im to poczu­cie waż­no­ści, suk­cesu i buduje bar­dzo pozy­tywny obraz wła­snej osoby. Nie mniej cie­szą się rodzice dzieci. Przed­sta­wie­nia są dla nich oka­zją ujrze­nia wła­snych pociech w chwili odno­sze­nia przez nie wiel­kiego suk­cesu, na oświe­tlo­nej sce­nie i we wspa­nia­łych stro­jach. Są to czę­sto pierw­sze takie momenty w życiu rodzi­ców. Na co dzień trudno im cie­szyć się z małych, z tru­dem dostrze­gal­nych postę­pów i osią­gnięć dziecka. A teatralne występy małych akto­rów są spek­ta­ku­larne i wiel­kie. Teatr to święto dla dzieci, rodzi­ców i dla nas – tera­peu­tów.

Pierw­szym przed­sta­wie­niem był „Zacza­ro­wany ogród” 1997 r. o zja­wi­skach, które mają miej­sce w ogro­dzie, o budzą­cej się przy­ro­dzie, śpie­wie pta­ków, roz­wi­ja­niu się kwia­tów, gwał­tow­nej burzy, a potem bło­giej ciszy.
„Leśne przy­jaźnie” (1999) to opo­wieść o nawią­zy­wa­niu przy­jaźni i budo­wa­niu zaufa­nia.
Pro­jekt „Zacza­ro­wana bajka” (2000) to przed­sta­wie­nie skła­da­jące się z trzech krót­kich bajek: Kubuś Pucha­tek, Śpiąca kró­lewna, Myszy i ser.
„Zacza­ro­wane zabawki” (2001) to krótka etiuda opo­wia­da­jąca o tajem­ni­czej chwili o pół­nocy, w któ­rej oży­wają zabawki.