- Strona główna
-
O przedszkolu
- Teatr Kruszynki
Historia teatru "Kruszynki"
Ponad 20 lat temu dzieci i nauczycielki z przedszkola, zainspirowane przez dyr. Alinę Trocewicz-Błażucką, rozpoczęły przygodę z teatrem. W 1993 roku „Kruszynki” po raz pierwszy wystąpiły na prawdziwej scenie poza przedszkolem na Spotkaniach Artystów Nieprzetartego Szlaku (SANS). Teatr rozwijał się dzięki warsztatom i konsultacjom organizowanym głównie przez Michała Stanowskiego, twórcę i animatora SANS.
Od 1999 r. w przedszkolu odbywają się zabawy karnawałowe w formie przedstawień teatralnych, w których uczestniczy cała społeczność przedszkola: dzieci, rodzice i nauczyciele. Co roku zmieniają się osoby odpowiedzialne za kształt występu. Prezentacje poszczególnych grup pokazujące umiejętności wychowanków zdobyte podczas procesu terapii przygotowują natomiast terapeuci odpowiedzialni za grupę. Te działania teatroterapeutyczne często są inspiracją dla spektakli „Kruszynek” wystawianych na dużej scenie podczas Spotkań Artystów Nieprzetartego Szlaku.
Nasz teatr bierze udział także w innych przeglądach i festiwalach:
- „Scena Młodych” – Przegląd Teatrów Dziecięcych
- „Rytm i melodia” – Festiwal Piosenki Dziecięcej i Tańca
- „Kuchnia teatralna” – przegląd teatralny
- „Sezon” Przegląd Twórczości Przedszkolaka
Niepełnosprawne przedszkolaki uczestniczą w tych imprezach razem z dziećmi ze szkół i przedszkoli masowych. Nasze przedstawienia były tam doceniane i wyróżniane.
Nieodłącznym i bardzo ważnym elementem spektakli jest starannie dobrana muzyka, która kieruje ruchem małych aktorów. Musi mieć ona przede wszystkim walory terapeutyczne i artystyczne. Musi być ilustracyjna i sugestywna, ma prowadzić dziecko podczas przedstawienia.
Często nauczyciele biorą czynny udział w spektaklu w roli aktorów pomagając i jednocześnie uwydatniając grę aktorską dzieci.
Nasze spektakle oparte są głównie na autorskich scenariuszach, czasami korzystamy również z klasycznych bajek. Przy tworzeniu scenariusza kierujemy się tym, aby treści poruszane w przedstawieniu dotyczyły dzieci, były im bliskie i zrozumiałe. Obserwujemy, czym interesują się dzieci, jaką wiedzę posiadają i co w danym czasie przeżywają. Przedstawienia mówią o sprawach ważnych, wartościach takich jak miłość, przyjaźń, pokazują prawidłowe relacje międzyludzkie lub po prostu bawią.
Od kilkunastu lat w naszym przedszkolu szyte są przepiękne, profesjonalne stroje, wykorzystywane zarówno podczas zabaw karnawałowych, jak i przedstawień na wielkiej scenie.
Dzieci dobrze czują się na scenie, wiedzą, że są podziwiane, że dobrze wykonują swoje zadanie- grają role. Daje im to poczucie ważności, sukcesu i buduje bardzo pozytywny obraz własnej osoby. Nie mniej cieszą się rodzice dzieci. Przedstawienia są dla nich okazją ujrzenia własnych pociech w chwili odnoszenia przez nie wielkiego sukcesu, na oświetlonej scenie i we wspaniałych strojach. Są to często pierwsze takie momenty w życiu rodziców. Na co dzień trudno im cieszyć się z małych, z trudem dostrzegalnych postępów i osiągnięć dziecka. A teatralne występy małych aktorów są spektakularne i wielkie. Teatr to święto dla dzieci, rodziców i dla nas – terapeutów.
Pierwszym przedstawieniem był „Zaczarowany ogród” 1997 r. o zjawiskach, które mają miejsce w ogrodzie, o budzącej się przyrodzie, śpiewie ptaków, rozwijaniu się kwiatów, gwałtownej burzy, a potem błogiej ciszy.
„Leśne przyjaźnie” (1999) to opowieść o nawiązywaniu przyjaźni i budowaniu zaufania.
Projekt „Zaczarowana bajka” (2000) to przedstawienie składające się z trzech krótkich bajek: Kubuś Puchatek, Śpiąca królewna, Myszy i ser.
„Zaczarowane zabawki” (2001) to krótka etiuda opowiadająca o tajemniczej chwili o północy, w której ożywają zabawki.